เวลาเช้าตรู่เมื่อเกือบสิบปีก่อน ที่สนามกานตรัตน์หรือสนามงู มีก๊วนตามหลังอยู่ก๊วนนึง จะเรียกก๊วนก็รู้สึกแปลกๆ เพราะมีสมาชิกอยู่คนเดียว เป็นคุณลุงอายุ 70 สิบกว่าเห็นจะได้ เดินตีกอล์ฟอยู่คนเดียวกับแค๊ดดี้คู่ใจ แค๊ดดี้ในก๊วนของเราเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนในก๊วนของท่านนายพลท่านนี้มีกันถึง 6 คน ที่ตีกอล์ฟกันเป็นประจำ เป็นก๊วนที่สนุกสนานมาก เวลาผ่านไป สมาชิกก็ทยอยเสียชีวิตตามอายุไขกันไปทีละคน ก็เหลือแต่ท่านนายพลอยู่คนเดียว ที่เพื่อนกำลังรอให้แกไปร่วมก๊วนอยู่ ผ่านไปเกือบสิบปีไม่รู้แกเป็นไงบ้างแล้วตอนนี้
ประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมนี้ มันตีแผ่ความเป็นกีฬากอล์ฟที่สมบูรณ์แบบและชัดเจนที่สุดว่า กอล์ฟเป็นกีฬาที่สร้างความสุขได้ต่อเนื่องและยาวนานตลอดชีวิตจริงๆ จะมีกีฬากี่ประเภทในโลกนี้ที่เล่นกับเพื่อนได้ยันแก่เฒ่า จนตายกันไปข้างหนึ่ง
จากประสบการณ์การตีกอล์ฟของผมแล้ว ผมว่าความสุขจากกอล์ฟในที่สุดแล้ว มันคือ ช่วงเวลา 5 ชั่วโมงของมิตรภาพ ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่กีฬากอล์ฟคัดกรอง และหล่อหลอมให้ความสัมพันธ์แนบแน่น เต็มไปด้วยบรรยากาศ บุคลิก ประเพณีและความสนุกสนานของแต่ละก๊วนที่น่าสนใจอย่างแตกต่างกัน
ก๊วนกอล์ฟในฝัน เปรียบเหมือนกับผู้หญิงในฝัน ไม่ได้เจอกันได้ง่ายๆ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเจอ ถ้าเจอก๊วนกอล์ฟในฝันได้เร็วเท่าไหร่ ความสุขจากการเล่นกอล์ฟจะยิ่งเป็นประสบการณ์ที่สนุกสนานอย่างท่วมท้นพูลทวี
ขอให้ทุกคนเจอก๊วนกอล์ฟในฝันกันเร็วๆนะครับ
ปล. วันนี้เขียนบทความอยู่ที่บุรีรัมย์ และคุณตาในรูปเป็นนักกอล์ฟอายุ 104 ปี
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.