ช่วงหลังมานี้ บังเอิญเจอนักกอล์ฟมือใหม่ ที่เดินทางมาออกรอบฝั่งธนฯ พอถามว่าออกรอบสนามไหน และได้รับคำตอบว่า "สนามกำแพงเพชร" และเมื่อรู้ว่าบ้านของนักกอล์ฟอยู่ไกลสนามแค่ไหน นำไปสู่การประมวลผลสภาพสนามร่วมกับระยะการเดินทางและค่าใช้จ่าย ก็สร้างความแปลกใจถึงการเลือกมาออกรอบไกลขนาดนี้ แต่หากเคยมาออกรอบที่สนามและพิจารณาตามความจริงแล้วสนามกอล์ฟกำแพงเพชรมีมนต์เสน่ห์ที่ดึงดูดนักกอล์ฟมือใหม่อย่างครบถ้วน หากคิดย้อนกลับไปสมัยตอนตีกอล์ฟใหม่ๆ พอฝีมือเริ่มพัฒนา เราเองก็มักแหกขี้ตาตื่นตีสามตีสี่เพื่อขับรถข้ามฝั่งไปออกรอบสนามเขาชโงกก๊วนแรกของวันที่ฟ้ายังมีเพียงแสงอาทิตย์สลัวๆ ก็ซัดกันแล้ว ความรู้สึกและความทรงจำเก่าๆ เลย์เอ้าท์หลุม 10 พาร์ 4 ที่ควรซื้อกาแฟไปกินระหว่างเดินขึ้นเขาไปทีออฟ หลุมนี้้จะมีระฆังสัญญาณให้ตีตัดได้ ถ้าตีตัดได้จะเหลือระยะแอพโพรชสั้นมาก และกรีน signature ของหลุม 15 พาร์ 3 ที่นักกอล์ฟสร้างวีรกรรมมากมาย ความทรงจำเหล่านี้ก็ยังติดอยู่ในใจเสมอและไม่เคยลืม ทำให้เข้าใจได้ว่า การออกรอบบางครั้งมันเป็นเรื่องของบรรยากาศ อารมณ์และความรู้สึก มากกว่าสภาพสนามอันสุดยอด สนามกอล์ฟสภาพสมบูรณ์ บริการยอดเยี่ยม แต่ไร้เสน่ห์ที่ไปออกรอบมาแล้วแต่จำอะไรไม่ได้เลยก็มีอยู่มากมาย ... แนะนำสนามเขาชะโงกก็เป็นสนามทหารที่มีเสน่ห์และสนุกมากอีกสนามนึงที่อยู่ในใจเสมอมา
การกลับไปตีกอล์ฟออกรอบสนามครู ก็เป็นอีกความรู้สึกหนึ่ง อารมณ์ประมาณกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า ไปเห็นห้อง โต๊ะ เก้าอี้ กระดานดำ ห้องน้ำ ที่เราเคยใช้ ได้พบหน้าครู ภารโรง ได้ช่วยบริจาคปัจจัยเพื่อสนับสนุนกิจการของโรงเรียนเพื่อรุ่นน้องรุ่นต่อๆไป มันอารมณ์ประมาณนี้จริงๆ นานๆไปเยี่ยมสนามครูที คุณค่ามันอยู่ที่อารมณ์รำลึกความหลัง ที่มาที่ไปของเราก่อนที่จะเป็นอย่างทุกวันนี้ ... แนะนำให้กลับเยี่ยมสนามครูกันทุกคนครับ
เสน่ห์ของแท่นทีออฟหลุมหนึ่งสนามกำแพงเพชรอัครโยธิน ช็อตแรกของวันมือใหม่เห็นน้ำหน้าก็ขาสั่นได้
หลุม 15 พาร์ 3 ในตำนานของสนามกอล์ฟเขาชะโงก
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.