Friday, December 2, 2016

012 - อย่าเล่นกอล์ฟอย่างคนตาบอด

เรื่องตลกของการเล่นกอล์ฟของนักกอล์ฟคือ การตีกอล์ฟด้วยการเดา แต่กลับคาดหวังความแม่นยำ การเดาในความหมายประกอบด้วยสองส่วน 

ส่วนแรกการเดาระยะการตีของไม้กอล์ฟแต่ละอัน นักกอล์ฟส่วนใหญ่ไม่รู้ระยะที่แท้จริงของไม้กอล์ฟแต่ละอัน จึงมีระยะในใจของไม้กอล์ฟแต่ละอันของตัวเป็นตัวเลขกลมๆ เช่น เหล็ก 7 ระยะ 150 หลา และระยะห่างระหว่างเหล็ก 10 หลา ไปตามลำดับ แต่ในความเป็นจริงระยะเหล็กมักไม่เป็นไปตามนั้นซะส่วนใหญ่ นี่คือความผิดพลาด หรือ error ที่มีอยู่จริง

ส่วนที่สอง คือ การเดาระยะเป้าหมาย ระยะที่สำคัญก็คือระยะ approach หรือระยะถึงธง ซึ่งเป็นตัวเลขที่สำคัญมาก แต่นักกอล์ฟส่วนใหญ่กลับต้องเดาระยะเหล่านี้ เพราะตำแหน่งธงถูกเจาะเปลี่ยนตำแหน่งไปทุกวัน แต่สนามกอล์ฟในเมืองไทยส่วนใหญ่ไม่บอกตำแหน่งหลุมบนกรีน (Pin Position) บอกแค่ตำแหน่งธง 3 ระยะ คือ ตำแหน่งธงอยู่หน้า กลางและหลังของกรีน ด้วยสีของธงที่แตกต่างกันเท่านั้น ซึ่งเป็นข้อมูลที่หยาบมากและไม่ได้ช่วยอะไรมาก

เมื่อเราไม่รู้ระยะที่แท้จริงของระยะไปยังเป้าหมาย แถมด้วยระยะของไม้กอล์ฟที่ถูกต้องก็ไม่รู้ แล้วท่านคิดว่าการที่คุณตีขึ้นกรีนไปใกล้ธงที่คุณเคยทำได้ มันมาจากฝีมือจริงหรือ ?????

ในทางปฏิบัติจริงๆการรู้ระยะเหล็กที่แท้จริงของไม้กอล์ฟแต่ละอันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับนักกอล์ฟสมัครเล่น ด้วยทักษะในการตีที่จำกัด ความสม่ำเสมอในการตีมีน้อย ระยะที่แท้จริงจึงเป็นช่วงของระยะที่กว้างมาก ต่างจากนักกอล์ฟอาชีพ จัวอย่างเช่น โปรกอล์ฟทักษะสูง อาจมีความแม่นระยะในระดับ +/- 3 หลา คือมีความผิดพลาดในระยะไม่เกินวงกลมรัศมี 3 หลาเข้าไปใกล้ธงในรัศมี ในขณะที่นักกอล์ฟสมัครเล่นก็มีจะมีวงกลมที่ใหญ่กันนั้นมากน้อยขึ้นกับทักษะของแต่ละคน

ดังนั้นการออกรอบโดยคีขึ้นกรีนแบบเดาๆ บั่นทอนความสนุกของเกมส์กอล์ฟในมุมของการทดสอบความแม่นยำไปโดยสิ้น อย่างที่เราเห็นโปรกอล์ฟในโทรทัศน์ตีเข้าธงได้อย่างแม่นยำ เพราะเขาไม่ได้เดา

เพราะชีวิตมีทางออกเสมอ ... นักกอล์ฟทุกคนควรออกรอบด้วยเครื่องมือวัดระยะ ที่นิยมก็มีอยู่ 2 อย่างคือ กล้องวัดระยะ (rangefinder) และ GPS แต่สำหรับนักกอล์ฟในเมืองไทย อยากจะแนะนำให้ใช้กล้องวัดระยะมากกว่า เพราะมันมีความคล่องตัว แม่นยำกว่า และใช้ประโยชน์ได้หลากหลายกว่า GPS 

เมื่อเราออกรอบด้วยกล้องวัดระยะ ชีวิตจะเปลี่ยนทันที ความสนุก ความท้าทาย พร้อมกระบวนการเรียนรู้จะเกิดขึ้นทันที เมื่อเรารู้ระยะถึงธงแน่ๆ การตีแต่ละช็อตจะเกิดผลทันที 3 อย่าง คือการประเมินระยะของไม้กอล์ฟที่ใช้ตี, เกิดการเรียนรู้ระยะของไม้กอล์ฟอันนั้นๆ และเกิดความภูมิใจหรือผิดหวัง ด้วยอารมณ์ร่วมต่อผลของช็อตซึ่งสะท้อนความสามารถจริงของเรา เมื่อกระบวนการเรียนรู้นี้เกิดขึ้นซ้ำๆ มากพอในระดับหนึ่ง เราจะรู้ระยะของอุปกรณ์ในถุงของเราอย่างแม่นยำขึ้นโดยอัตโนมัติ ยิ่งถ้าจดบันทึกผลการตีขึ้นกรีนด้วยแบบฟอร์ม 42+/- แล้วนำมาวิเคราะห์ จะยิ่งทำให้กระบวนการเรียนรู้นี้สั้นลง แม่นกรีนมากขึ้น เป็นผลให้ GIR (Green In Regulation) เพิ่มขึ้น ตามด้วยสกอร์ที่ดีขึ้น

เมื่อรู้อย่างนี้แล้วคุณยังอยากจะออกรอบอย่างเดาๆอีกต่อไปไหม ... ขอให้สนุกกับอีกด้านหนึ่งของเกมส์กอล์ฟนะครับ







No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.